Një vit nga tërmeti 21 shtatorit, LSI: Situata tragjike, qytetarët rrinë akoma në çadra dhe kontenierë

Në një deklaratë për mediat, nën kryetari i LSI-së Petrit Vasili ka folur sot, në lidhje me situatën në vend, një vit pas tërmetit të 21 shtatorit. Vasili u  shpreh se qytetarët rrinë ende në çadra dhe kontenierë, ndërsa qeveria nuk ka asnjë plan për sistemimin e tyre.       

Deklarata e plotë:

Të nderuar qytetarë dhe qytetare!

1 vit më parë, pikërisht më 21 shtator si sot , Shqipëria u godit nga një tërmet shumë i rëndë, i cili u pasua dhe nga një tërmet tjetër më 26 nëntor. Sot 1 vit pas këtij tërmeti ndërkohë që vjeshta ka hyrë, qindra dhe qindra familje vazhdojnë të ndodhen në kontejnerë, vazhdojnë të ndodhen në çadra apo të futur në rrënoja duke improvizuar ambiente sa për të futur kokën në një mizërie të pashpjeguar.

Kjo është një situatë nga më tragjiket që mund të ekzistojë, që së bashku me pandeminë që ju vendos këtyre familjeve e ka kthyer në një gjendje tragjike, përballë shqiptarëve ka pasur një qeverisje që i ka gënjyer pa fund, ka shitur projekte në 3D, në ekrane, bukuri virtuale pa mbarim, ndërkohë që realiteti është krejt i ndryshëm. Ka mjaft familje që nuk kanë mundur të marrin bonusin e qirasë që u bëhet presion në mënyrë të përditshme, sikur ata kërkojnë favor dhe jo të drejtën e tyre legjitime të mbijetesës dhe e gjitha kjo në shumë raste është kthyer në një pazar të shëmtuar, ku qeveria përpiqet të shesë dhe të blejë hallin e njerëzve në një nevojë ekstreme.

Natyrshëm, i gjithë sistemi mbështetës ndaj këtyre familjeve, përveç banesave që ndodhen në një mënyrë kritike dhe në këto kushte mizerabël dhe ndihmat minimale humanitare, siç është provuar gjerësisht, kanë qenë në nivele qesharake mizerabël, thuajse nuk kanë arritur kurrë, pavarësisht raportimeve të qeverisë të cilat nuk kanë asnjë lidhje me realitetin, pasi qytetarët janë të gjallë dhe kanë denoncuar gjerësisht dhe në mediat shqiptare se si ata nuk janë ndihmuar qoftë dhe me bukën e gojës. Dimri po afron sërish, dhe pasi kaluan një dimër shumë të rëndë në këtë vit që avash avash po lëmë pas, i pret një dimër tjetër pa asnjë shpresë dhe pa asnjë perspektivë, qytetarët nuk duan të shikojnë më projekte me 3D, nuk duan të dëgjojnë më sesa qindra milionë e miliardë qeveria po merr në ndihmë të tyre. Ata duan të shikojnë në mënyrë konkrete sesi zgjidhet halli i tyre në mënyrë të menjëhershme.

Nuk ka asnjë plan të qeverisë që sot të mos ketë as edhe një banor të vetëm në kontejner apo në çadër, apo të mos ketë asnjë banor të vetëm që improvizon mes rrënojave atë pjesë që nuk ka rënë akoma, për t’u strehuar gjithsesi e për të futur kokën, gjëra që i keni parë gjerësisht në mediat shqiptare. Nuk ka asnjë plan për tërë këto familje, një pjesë e të cilave kanë punuar me ndonjë biznes të vogël, që e kanë humbur edhe atë për shkak të pandemisë. Dhe janë me qindra e qindra qytetarë e qytetare të të gjitha moshave, që janë të lënë në mëshirë të fatit, në mes të 4 rrugëve, pa asnjë ndihmë.

Shqiptarët, tërë këto familje, të gjithë qytetarët anë e mbanë vendit indinjohen kur shikojnë se si pa u lodhur, duke shpërdoruar një propagandë të pështirë, sesi shkojnë në një banesë të vetme, apo gjëkundi tjetër, në një shtëpi të lyer apo të rikonstruktuar, për ta shitur sikur mijëra shqiptarëve po u zgjidhen hallet. Shqiptarët nuk kanë nevojë më të gënjehen. Faktet janë të vërteta, janë tronditëse. Ju e keni parë që kanë arritur të kërcënojnë edhe njerëz, që kanë humbur të dashurit e tyre nga tërmeti, vetëm e vetëm që t’i përgjigjen dhe t’i bëjnë fresk propagandës së qeverisë.

Situata është dramatike, situata është tragjike. Kjo situatë kërkon raportim të qartë, zgjidhje të menjëhershme, raporte se cilat janë dhe cilat duhet të jenë zgjidhjet dhe nuk duhet të ketë asnjë banor të vetëm, që të kalojë dimrin në kontejner, në çadër apo në rrënoja. Qeveria është zemërmadhe pafund dhe jep 1,2 miliardë euro koncesione në kulmin e pandemisë, bën tenderë pafund për zyra, për lukse, për lulishte inekzistente, e për lloj soj maskarallëqesh të tjera, përfshirë edhe afera të tilla të turpshme, siç ishte ajo e inceneratorëve.

Por, ndërkohë që ka para për këto, nuk gjen dot para dhe i lë njerëzit në çadra, në kontejner, në mizerabilitet të plotë. Këto janë fakte të vërteta. Kjo nuk do të thotë të bësh politikë me këtë fatkeqësi, por do të thotë të vësh gishtin në plagë dhe të kuptojë kjo qeveri që nuk mundet më të tallet e të marrë nëpër këmbë hallin e të tjerëve. Këto probleme kërkojnë zgjidhje. Fëmijët e këtyre familjeve duhet të shkojnë në shkollë. Këta fëmijë duhet të kthehen e të bëjnë detyrat e tyre në shtëpi. Nuk mund t’i bëjnë në rrënoja apo në çadër, duke u dridhur nga të ftohtit, apo duke u përvëluar nga ditët e nxehta që lamë pas.

Koha nuk pret më. Kjo papërgjegjshmëri duhet të marrë fund. Qoftë edhe në këto ditë të pakta që i kanë mbetur kësaj qeverie, ka detyrimin shtetëror e kushtetues t’u përgjigjet njerëzve, pavarësisht se koha e largimit të saj ka ardhur.