Në jetën e përditshme shpèsh nuk mùnd ta imágjínojmë se kush na gènjen, apo lèndon. Ata që shpèrndájnë gènjèshtra dhe shpífje mùnd të ndíkojnë për t’i ulur rèpùtacionin díkujt apo të shtíren. Për fát të kèq, njerëz të tillë ekzístojnë.
Janë disa shenja që trègojnë se keni të bèni me njerëz me zèmèr të kèqe. Njerëzit me zèmèr të kèqe janë pròfesíonistë për të kríjuar kaos dhe gríndjè.
Njerëz të tillë ndrýshòjnë faktet dhe i tèntojnë që të gjítha mënyrat që tju nxjèrrin juve fájtorë edhe për gjërát më të vogla.
Máshtròjnë dhe hárrojnë të thonë të vèrtetën pasi bota e tyre ushqèhet vetëm me ílùzione të rrème dhe máshtríme.
Gènjejnë, kríjojnë një ambíent tòksík dhe shumë të dèmshèm, duke kríjuar vetëm histori, tríllime apo fjálë pa peshë të mbùshùra vetëm me të pa vèrteta.
Shmángin márrjen e përgjegjësive, fshíhen në vetveten e tyre dhe nuk i ke në asnjë moment në kráhë për tu kèrkuar një ndíhmë sado të vògël.
Mòhojnë të vèrtetën, duke tèntuar të kríjojnë fakte të rrème dhe duke kríjuar rrèthana ku njerëzit do të bèheshin shumë kònfùz.
Mbájnë infòrmaciònet për vete. Jeta e tyre është ilùzíon dhe ushqim i shpiítit për ta janë vùajtjet e njerëzve të tjerë.
Njerëzit me zèmèr të kèqe shpesh luájnë me símpátitë e njerëzve shpirtmirë me qèllim máshtrími.
Kèrkojnë dhèmbshùri, por ata vetë nuk òfròjnë. Kèrkojnë ngrohtësi, fálje dhe íntímitet nga personat te të cilët kanë gábùar pa kurrfarë èmpátie ndáj dhímbjès që i kanë shkáktùar.
Dhe pa qëllim të vèrtetë të pèrpíqen të pèrmirësòjnë atë që kanë bèrë apo të përpíqen të kthèjnë bèsímin e hùmbur.
Nuk kánë ndërgjegje dhe nuk dinë çfarë është kèqárdhja. Madje as që kanë ndërmènd të përpíqen të lùftòjnë kùndër lígësísë së tyre, (në fakt, kènaqèn me të) dhe gjithnjë nën máskën e një kárákteri të cáktuar físnik.
