Nëse i trajtoni prindërit tuaj me dashuri dhe respekt, fëmija juaj ka të ngjarë të bëjë të njëjtën gjë për ju.
Një burrë i moshuar jetonte me djalin e tij,nusen e djalit dhe nipin 4-vjecar.Atij i dridheshin duart, pati probleme me shikimin dhe pati probleme me kembet.
Në darkë, familja gjithmonë mblidhej per te ngrene se bashku ne tryeze.
Por,per gjyshin e vjeter sa me shume kalonte koha aq me i dobet behej,dhe ngrenia u be një detyrë e vështirë.
Shpeshherë, njeriu i moshuar do t’i lëshonte bizelet e tij në dysheme dhe qumështi do të derdhej mbi mbulesën e tavolinës, për shkak te dridhjes se duarve te tij dhe shikimit të dobët.
Duke parë rrëmujë, djali dhe nusja e tij u shqetësuan. “Une po semurem nga gjithe kjo rremuje”i tha djali bashkëshortes së tij. Ata mendonin se duhej të bënin diçka për këtë.
Kështu, djali dhe nusja vendosën që gjyshi të hante vetë në një tavolinë të vogël që kishin ngritur në qoshe. Ata gjithashtu i dhanë atij një tas prej druri, për të parandaluar thyerjen e eneve te tyre.
I lene mënjanë nga familja e tij, gjyshi ulej në qoshe i brengosur. Ai shpesh kishte lot në sytë e tij ndërsa hante vetëm.
Nipi 4-vjeçar dëshmoi të gjitha këto ngjarje në heshtje.
Pastaj një ditë, pak para darkës, nipi dukej se po bënte diçka me copa druri ne dysheme, dhe i mbante së bashku. Kurioz, babai i tij e pyeti djalin me dashuri, “Çfarë po bën?”
Djali buzëqeshi dhe shikoi babanë. “Po bëj një tas të vogël. Ju dhe nëna mund të hani ushqimin tuaj duke përdorur këtë tas kur te plakeni “, u përgjigj ai.
Fjalët e katërvjeçarit e goditën babanë e tij dhe ia përcolli atë që i ndodhi bashkëshortes së tij. Lotët rane faqet e tyre kur e kuptuan sjelljen e tyre të dobët. Ishte një thirrje e vërtetë zgjimi që i bëri ata të kuptonin se ishin bërë egoiste.
Mbrëmjen tjetër, babai i djalit mbante butësisht gjyshin dhe e shoqëroi përsëri në tavolinën kryesore, ku u ulën së bashku për darkë. Gjyshi u trajtua si një mysafir i nderuar.
Që atëherë, plaku nuk ishte i vetmuar në drekë. Ai hëngri ushqimin e tij në tavolinë me familjen e tij, djali dhe nusja nuk u kujdesen më për ushqimin e derdhur ose mbulesën e tavolinës. Ata i kishin lënë mënjanë këto shqetësime të vogla. Ajo që ishte më e rëndësishme për ta tani ishte familja e dashur ku të gjithë kujdesen për njëri-tjetrin.
Pra, nuk është vetëm një aspekt i sjelljes korrekte në sipërfaqe që theksohet në këtë histori, por një ndryshim në të menduarit nga brenda-njerëzit duhet të jetë më tolerante, mirëkuptues dhe te sjellshëm ndaj njëri-tjetrit.
