Poezia e mëposhtme dedikuar nënës është shkruar nga autori shqiptar Fatjon Kadillari. Është një poezi që nxjerr në pah gjithë vuajtjet e nënës gjatë jetës së saj, teksa i duhet të rrisë edhe fëmijët. Trajtuar si një bisedë në një lokal, kjo poezi është thellësisht emocionuese nga vargu në varg.
Të uleshim bashkë në tavolinën e jetës
E ftova një ditë nënën time.
Nguroi, për hir të së vërtetës,
-Bir, s’dua të të fut në shpenzime.
-Kamarier, të lutem, nëse mundesh
Më sill diçka për nënën time!
Një gotë jo me pije të mbushur
Por një gotë plot falenderime.
Kamarier, të lutem,
Më sill edhe një gotë sinqeritet!
E desha me pak lëng dashamirësie
Për rrahjet e zemrës të shtuara në jetë!
