Monstrat nën shtrat, zombitë që ngrihen nga varri dhe maniakët me sharrë elektrike nuk janë pikërisht gjërat e para që ju vijnë në mendje kur përpiqeni të kujtoni imazhe qetësuese. Megjithatë, për shumë njerëz, filmat horror janë një mënyrë se si gjejnë qetësi brenda emocioneve dhe frikës.
Në një intervistë për dokumentarin “Fear in the Dark” (1991), regjisori Wes Craven (“A Nightmare on Elm Street“, “Scream”) deklaroi se “filmat horror nuk krijojnë frikë, ata e çlirojnë atë”. Angazhimi ynë me gjërat që na frikësojnë mund të jetë formë e katarsisit.
Sipas Kurt Oaklee, themelues i Psikoterapisë Oaklee në San Francisko, Kaliforni, përvoja me filmat horror është e ngjashme me praktikën e terapisë së ekspozimit, ku një pacient përballet me stresues në një mjedis të kontrolluar për të zvogëluar ndikimin e tij me kalimin e kohës.
“[Horrori] në fakt mund të na mësojë se si ta trajtojmë më mirë stresin në botën reale,” tha Oaklee për Healthline. “Gjatë një filmi stresues, ne po e ekspozojmë qëllimisht veten ndaj stimujve që prodhojnë ankth. Ne mësojmë se si të menaxhojmë stresin në këtë moment. Kjo praktikë mund të na ndihmojë që të menaxhojmë stresuesit dhe frikën e përditshme.”
Filmat horror mund të na ndihmojnë të përballemi me frikën tonë. Ndjenja e frikës në një hapësirë të sigurt mund të jetë një lehtësim i madh.
“Nuk është e pazakontë që njerëzit të tërhiqen nga thriller ose filmat horror në kohë stresuese,” tha Oaklee. “Filmat horror ju detyrojnë të jeni shumë të përqendruar. Asgjë nuk ka rëndësi përveç përbindëshit të tmerrshëm në ekran. Gjatë një pandemie globale, kjo është shumë tërheqëse.”
Sigurisht, përtej psikologjisë së frikës, filmat horror janë edhe thjesht argëtim.
