Nga shekulli XIII, kur u ngrit shenjtërorja e parë e Shëna Ndout në Laç e deri në vitin 1967, kur u rr ënua, kaluan shMijëra shqiptarë janë shëruar aty, janë bërë mrekulli të mëdha/ Ja kush e ndërtoi Kishën e Laçit – Kosova imeekuj, jo vite.
E u duk se do të kalonin përsëri shekuj, e jo vite, në pritje që të ngrihej përsëri në këmbë streha shqiptare e Shenjtit të Padovës, që këtu thirret i Laçit. E kështu deri në vitin 1991, kur ndodhi një mrekulli e dyfishtë, e pashkruar.
Pikërisht në këtë vit, ndërmjet shtegtarëve, që nuk kishin pushuar kurrë së ngjituri, te kodra e rrëpirët të Laçit, u duk një frat i huaj, italian. Quhej Ernesto Caroli. Emër i njohur në mbarë botën, sepse themelues i Korit të famshëm Zecchino d’Oro të Anto nianës së Bolonjës – po krejt i panjohur në Shqipëri. Kur makina, me të cilën udhëtonte, u ndal rrëzë kodrës, ai u ul. I mati me sy dredhat e rrugës, që ngjitej drejt majës e kaloi gishtat nëpër kokrrat e rruzares, që e mbante në brez, lidhur për konopin e bardhë françeskan.
“Ngjitemi – i tha italisht atë Robert Ashtës, asokohe rektor i rrënojave të Shenjtërores, që e shoqëronte. Frati shqiptar u çudit pa masë, ngaqë e dinte se Atë Caroli ecte me shumë vështirësi edhe në korridoret e kuvendit. E i tha: – Thue mund të ngjitesh… “Ngjitem, ngjitem – ia preu fjalën bashkëvëllau, që kishte ardhur pikërisht për të parë rrënojat e për të ringritur mbi Shenjtëroren e vjetër, të renë.
E nisi të ecë mbas një karvani të gjatë, në ngjitje. Pa u ndaluar për asnjë çast. Derisa arritën në maje të kodrës, në shtëpinë shqiptare të Shëna Ndout. “Po çka ishte gjithë kjo mrekulli, që të dha forcë me u ngjitë deri këtu? – e pyeti i çud itur frati shqiptar, fratin italian. “Pikërisht mrekulli – ia ktheu tjetri. Ti u kujtove se po lutesha rrëzë kodrës.
Domethënë, po bisedoja me Shëna Ndoun. Po nuk e di çka i thashë. I thashë, pra, gjysëm me shaka: “Më ndihmo të ngjitem në maje të kodrës sate me këmbët e mia, përndryshe nuk ta ndërtoj shenjtëroren….”. E detyrova, kështu, të ma bënte këtë mreku lli – tha i lum frati italian, që mezi po u besonte këmbëve të veta. E, natyrisht, e mbajti fjalën. Ia ndërtoi Shëna Ndout strehën, nën hije të së cilës vazhdojnë të arrijnë mijëra shtegtarë….. Ngarkuar me lutje, me ndjete, me falënderime për hiret e nxjerra me ndërmjetësinë e Shenjtit Mrekullbasë! E në kërkim të hireve të reja, këtu, ku është gurra e hireve, që nxiren nga Zoti, nëpër ndërmjetësim të Shenjtit…
